​و در اخبار داود علیه السلام وارد است که:

داود عرض کرد: _{«پروردگارا!} کدام کس را در خانه خود جا می‌دهی؟ و نماز که را قبول می‌کنی؟

خطاب رسید: کسی را درخانه خود ساکن می‌کنم و نماز او را قبول می‌کنم که: فروتنی کند از برای عظمت من. وروز خود را شام کند به یاد من. و نفس خود را از خواهشهای آن باز دارد. و به جهت من سیر کند گرسنه ای را. و جای دهد غریبی را. و رحم کند بلا رسیده ای را. چنین شخصی نور او در آسمان می‌درخشد مانند خورشید تابان. چون مرا بخواند در جواب او «لبیک» گویم. و چون از من سؤال کند عطا می‌نمایم. و مثل او در میان مردم مانندفردوس است در بهشت، که هرگز نهرهای آن خشک نمی گردد و میوه‌های آن نمی پوسد». [۱]

[۱]: ۹. محجة البیضاء، ج ۱، ص ۳۵۳. و بحار الانوار، ج ۶۹، ص ۳۹۱، ح ۶۶.معراج السعادة