#حجاب_عفاف_زن #شهید_مطهری #کتاب_مسئله_حجاب
تاریخچه حجاب

اطلاع من از جنبه تاریخی کامل نیست. اطلاع تاریخی ما آنگاه کامل است که بتوانیم
درباره همه مللی که قبل از اسلام بودهاند اظهار نظر کنیم. قدر مسلم اینست که قبل از
اسلام در میان بعضی ملل حجاب وجود داشته است.
تا آنجا که من در کتابهای مربوطه خواندهام در ایران باستان و در میان قوم یهود و احتمالا
در هند حجاب وجود داشته و از آنچه در قانون اسلام آمده سختتر بوده است. اما در
جاهلیت عرب حجاب وجود نداشته است و به وسیله اسلام رد عرب پیدا شده است.
ویل دورانت در صفحه 30 جلد 12 ” تاریخ تمدن ” ( ترجمه فارسی ) راجع به قوم یهود و
قانون تلمود مینویسد:

” اگر زنی به نقض قانون یهود میپرداخت چنانکه مثلا بی آنکه چیزی بر سر داشت به
میان مردم میرفت و یا در شارع عام نخ میرشت یا با هر سنخ ی از مردان درد دل میکرد
یا صدایش آنقدر بلند بود که چون در خانهاش تکلم مینمود همسایگانش میتوانستند سخنان او را بشنوند، درآن
“.
صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه اورا طلاق دهد

حجابی که در قوم یهود معمول بوده است از حجاب اسلامی چنانکه بعدا شرح خواهیم داد
بسی سختتر و مشکلتر بوده است.
در جلد اول ” تاریخ تمدن ” صفحه 552 راجع به ایرانیان قدیم میگوید:

در زمان زردشت زنان منزلتی عالی داشتند، با کمال آزادی و با روی گشاده در میان
“
مردم آمد و شد میکردند… “

آنگاه چنین میگوید:
پس از داریوش مقام زن مخصوصا در طبقه ثروتمندان تنزل پیدا کرد. زنان فقیر چون
“
برای کار کردن ناچار از آمد و شد در میان مردم بودند آزادی خود را حفظ کردند ولی در
مورد زنان دیگر، گوشهنشینی زمان حیض که برایشان واجب بود رفته رفته امتداد پیدا کرد
و سراسر زندگی اجتماعیشان را فرا گرفت، و این امر خود مبنای پردهپوشی در میان
مسلمانان به شمار میرود. زنان طبقات بالای اجتماع جرأت آن را نداشتند که جز در تخت
 روان روپوش دارد از خانه بیرون بیایند، و هرگز به آنان اجازه داده نمیشد که آشکارا با
مردان آمیزش کنند. زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را ولو پدر با برادرشان باشد
ببینند. در نقشهائی که از ایران باستان بر جای مانده هیچ صورت زن دیده نمیشود و نامی
از ایشان به نظر نمیرسد… “
چنانکه ملاحظه میفرمائید حجاب سخت و شدیدی در ایران باستان حکمفرما بوده، حتی
پدران و برادران نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده میشدهاند.

#چادر

چادر به معنی نوعى پوشش براى زن که تمام بدن را مى‌پوشاند و نیز به معنی خیمه میباشد. از چادر به معناى اوّل به مناسبت در باب صلات سخن رفته است.

در باره ریشه این‌ واژه‌ آرای‌ متفاوتی‌ اظهار شده‌ است. از جمله‌ اینکه‌ ممکن‌ است‌ از ریشه chad سنسکریت‌ به‌ معنای‌ پوشاندن‌ باشد.

 واژه چادر در زبان‌ پهلوی‌ نیز وجود داشته‌ است‌
، چنان‌که‌ بنا بر متنِ پهلوی روایت‌ امید اَشَوَهیشتان‌، که‌ در قرن‌ چهارم‌ هجری‌ تدوین‌ شده‌، یکی‌ از سرپوش‌های‌ زنان‌ زردشتی‌ چادر (adurČ) بوده‌ است.
دورفر که‌ در باره احتمال‌ فارسی‌ یا ترکی‌ بودن‌ ریشه این‌ واژه‌ بحث‌ کرده‌، دلایل‌ مطرح‌ شده‌ را برای‌ پذیرش‌ قطعی‌ هیچ‌یک‌ از این‌ دو نظر، کافی‌ ندانسته‌ است، واژه چادر، به‌ شکل‌ معرّب‌ شَوذَر، به‌ عربی‌ راه‌ پیدا کرده‌ است‌،
 اما عرب‌زبانان‌ بیشتر، واژه‌های‌ دیگری‌ چون‌ مُلایه‌/ مُلاءَه، اِزار، عَبایه‌/ عباءَه و حِبْرَه‌ را برای‌ رساندن‌ معنای‌ چادر به‌کار می‌برند
در برخی‌ آثار برجای‌ مانده‌ از دوره هخامنشی‌، همچون‌ نقش‌برجسته‌ای‌ در اِرگلی‌ (در شمال‌غربی‌ آناطولی‌ )، نقش‌ پارچه‌ای‌ در پازیریک‌ و نیز در نقش‌ برخی‌ مُهرهای‌ یونانی‌ ـ ایرانی‌، پوشش‌هایی‌ شبیه‌ چادر امروزی‌ دیده‌ می‌شود.
برخی‌ مجسمه‌های‌ بر جای‌ مانده‌ از دوره اشکانی‌، زنان‌ را در پوششی‌ شبیه‌ چادر، که‌ بر روی‌ عمامه‌ای‌ قرار گرفته‌ است‌، نشان‌ می‌دهد.
 پوشش‌ سر زنان‌ در تصاویر منقوش‌ بر یک‌ بشقاب‌ نقره‌ای‌ ساسانی‌ را نیز چادر خوانده‌ است.

#حجاب #چادر

از سروده‏هاى حکیم فردوسى طوسی در شاهنامه این نتیجه به دست میآید که از ابتداى تاریخ ایران یعنى از دوران پادشاهى جمشید و فریدون، زنان ایران «پوشیده روى »و«پوشیده موی» بوده‏اند

اشعار در مورد حجاب از شاهنامه فردوسی

چنین گفت شیرین که ای مهتران
جهان گشته و کــار دیـــــده سران
سه چیز باشد زنان را بهی
کــه باشند زیبای گاه مهی

دگـر آنکــــه فـــرّخ پســـر زایــد او
زشـــوی خجســـــته بیفــزاید او
سه دیگر که بالا و رویش بود
بــه پوشیدگی نیز مُوَیش بود

بدانگــه من جفـــت خسرو بُدَم
به پوشیدگی در جهان نو بُدَم
بگفـت این بگشــــاد چادر ز روی
همه روی ماه و همه پشت موی

مـــرا از هنر مــــوی بُد در نهان
که او را ندیدی کس اندر جهان
نمودم همه پشت این جادویی
نــــه از تنبل و مکر و ز بدخویی

نه کس سوی من پیش از این دیده بود
نه از مهتـــران نیــــــز شنیده بود

سخن تهمینه همسر رستم:
به گیتی ز خوبان مرا جفت نیست
چون مــن زیر چرخ کبود اندکیست
کــــس از پرده بیرون ندیدی مرا
نه هرگز کسی آواز شنیدی مرا

سخن منیژه:
منیژه منم دخت افراسیاب
برهنـــــه ندیده رخم آفتاب

​تولید ملی،چرا؟و چگونه؟ رهبر انقلاب اسلامی سال 1397 را سال حمایت از کالای ایرانی نام نهادند. نامگذاری سالها از طرف رهبر دارای فلسفه ای است و بنابر گفته ی غلامعلی حداد عادل میتوان گفت فلسفه ی این کار جلب توجه مردم به یک ارزش خاص و همینطور در نقطه مقابل آن به یک مشکل است. ما از سال های 1388 تا کنون شاهد نامگذاری هایی از طرف رهبر هستیم که بیشتر بر محوریت اقتصاد تاکید دارند و از محور بودن اقتصاد میتوان نتیجه گرفت که اقتصاد در جامعه ی اسلامی اکنون به یک ارزش خاص یا یک مشکل تبدیل شده که توجه زیادی را از جانب همه ی مردم میطلبد. اما یکی از زیر مجموعه های اقتصاد تولید ملی است که در ایات و روایات برای تولید ملی فوایدی ذکر شده از جمله داشتن استقلال سیاسی و اقتصادی است که همین استقلال موجب چیرگی بر ظلم و ستم و در نهایت تحقق جامعه توحیدی میشود. طه وَلَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَىٰ مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَرِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ ﺩﻳﺪﮔﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮﺧﻲ ﺍﺯ ﺍﺻﻨﺎﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻣﺪﻭﺯ ، [ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ] ﺷﻜﻮﻓﻪ [ ﺑﻲ ﻣﻴﻮﻩ ﻭ ﺯﻳﻮﺭ ﻭ ﺯﻳﻨﺖ ] ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﻴﻢ ، ﻭ ﺭﺯﻕ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﺗﺮ ﺍﺳﺖ .(١٣١) النساء الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِن كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِّنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُن مَّعَكُمْ وَإِن كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُم مِّنَ الْمُؤْمِنِينَ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَن يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﻮﺍﺩﺛﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻣﻰ  ﺑﺮﻧﺪ ، ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﻓﺘﺢ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﺭﺳﺪ ، ﻣﻰ  ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﻣﮕﺮ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ [ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﺟﻨﮓ ] ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ؟ [ ﭘﺲ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﻨﺎﻳﻢ ﺟﻨﮕﻲ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻳﺪ . ] ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻱ ﺍﻧﺪﻙ [ ﺍﺯ ﻏﻠﺒﻪ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ] ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ  ﮔﻮﻳﻨﺪ : ﺁﻳﺎ [ ﻣﺎ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺭﺗﺶ ﺍﺳﻠﺎم ﺑﻮﺩﻳﻢ ] ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﺮﻩ ﻭ ﻣﺴﻠّﻂ ﻧﺒﻮﺩﻳﻢ ؟ [ ﻭﻟﻲ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯﺿﺮﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺩﺩﺍﺭﻱ ﻛﺮﺩﻳﻢ ] ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ [ ﺍﺯﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ] ﻣﺎﻧﻊ ﻣﻰ  ﺷﺪﻳﻢ [ ﭘﺲ ﺳﻬﻢ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﻫﻴﺪ . ] ﺧﺪﺍ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﻣﻴﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﻭﺭﻱ ﻣﻰ  ﻛﻨﺪ ; ﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻴﭻ ﺭﺍﻩ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﻱ ﺑﻪ ﺳﻮﺩ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻣﺆﻣﻨﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ .(١٤١) با توجه به آیات فوق نداشتن استقلال و وابستگی به دیگران معیاری است برای انحطاط و سقوط یک جامعه جامعه ای که بر پایه ی نیروی انسانی ،فکری و اقتصادی خود سیاستگذاری کند به یقین ستاره ی اقبالش میدرخشد و بر سریر سعادت تکیه میزند و تاج سیادت بر سر می نهد ولی کشوری که بر اساس وابستگی گام بر میدارد نمیتواند پیش بتازد و برای همیشه در آنسوی مرز میماند چرا که وابستگی جامعه را سست و محدود میکند،اعتماد به نفس را از بین میبرد و زمینه را برای پذیرش نقشه های استعمار اماده میکند امروزه استعمارگران ترجیح میدهند بیش از هر چیز روی شاخصه ی اقتصادی استعمار تکیه کنند و میکوشند ملت های مستضعف را برده ی اقتصادی خود کنند مهم آنست که ما گوش و چشم خود را باز کنیم و فریب آب و رنگ مکتبها،تیترها و شعارهای انها را نخوریم و خود را به دام استعمار آنها نیفکنیم 

​ أَحمَدُ إِنَّ العِبادَةَ عَشَرَةُ أَجزاءَ: تِسعَةٌ مِنها طَلَبُ الحَلالِ فَإِذا طَيَّبتَ مَطعَمَكَ وَمَشرَبَكَ فَأَنتَ فى حِفظى وَ كَنَفى؛

در حديث قدسى آمده است كه خداوند مى‏فرمايد: اى احمد همانا عبادت ده جزء است كه نه جزء آن طلب ‏روزى حلال است، پس چون خوراكى و نوشيدنى خود را پاك كردى در پناه و حمايت من هستى.

وافی ج 26 ، ص 147 - بحار الانوار(ط-بیروت) ج 74 ، ص 27

​قَالَ رَسُولُ اللهِ مَثَلُ المَؤمِن کَمَثَل خَامَةِ الزَّرع تُکفِئُها الرِّیاحُ کَذَا وَ کَذَا و َکَذَلِکَ المُومِنُ تکــفِئُهُ الأوجاعُ وَ الأمراضُ وَ مَثَلُ المُنافِق کَمَثَل الإرزَبَّةِ المُستَقیمَةِ الَّتی لا یُصِیبُها شَیءٌ حَتّی یَأتِیَهُ المَوتُ فَیَقصِفَهُ قَصفاً.

رسول خدا فرمودند: حکایت مومن حکایت ساقه گیاه است که بادها آن را به این سو و آن سو کج و راست می کنند. مومن هم به واسطه ی بیماریها و دردها کج و راست می شود. اما حکایت منافق، حکایت عصای آهنین بی انعطافی است که هیچ آسیبی به آن نمی رسد، تا اینکه مرگش به سراغش می آید و کمرش را در هم می شکند.

اص

ول کافی(ط-الاسلامیه) ، ج2 ،ص258(باب شدة ابلاء المومن حدیث25)